Bernhard, 7 jaar
Ik kan mijn eerste woord lezen en bidden tegelijk! CREDO. Dat betekent: ik geloof. Het was niet zo makkelijk, maar ik heb het klaargespeeld. 
Eerst leerden we alle letters van het alfabet, zo van A, B, C, D. En toen iedereen ze min of meer kende, leerden we hoe we ze aan elkaar moesten hangen. We leerden dat BI niet BeeIE was, maar BIE. En dan leerden we BA, BE, BU, DA, DI, DE enzoverder. Toen kregen nog meer jongens problemen. Ondanks de roede hadden ze het al moeilijk om te begrijpen dat de A die je op een leesplank zag dezelfde was als de A die je hardop zegt. Hoe je die letters en klanken dan aan elkaar moest hangen, dat konden ze helemaal niet vatten. Toch moeten ook zij op zijn minst het credo leren. Zij blijven nog wat langer bij de nieuwe oblaten. Als zij het credo helemaal geleerd hebben, mogen ze stoppen op school, want God heeft duidelijk andere plannen met hen. De goede zangers gaan naar het koor, en de anderen leren hoe ze het gebouw en de tuin mee moeten onderhouden.
Ik ben zelf de jongste tussen een hoop grotere jongens. Blijkbaar heeft God me gezegend met een groot leestalent. Ik vind dat heerlijk. Thuis verwachtten vader en moeder veel dingen van mij die ik echt niet goed kon: zwaardvechten, paardrijden, tactiek bespreken. Ik dacht al dat God mij helemaal geen talenten had gegeven. Gelukkig heb ik het hier mogen ontdekken, met de hulp van de magister.
